Wykazuje działania odżywcze, odtruwające, uodparniające, regulujące, lipostabilne, przeciwbakteryjne i słabo cytostatyczne. Działania te warunkują wchodzące w skład miodu węglowodany, enzymy, makro i mikroelementy, a także witaminy. Glukoza i fruktoza jako łatwo przyswajalne cukry proste odgrywają główną rolę w procesach odtruwających wiążąc produkty przemiany materii w łatwo rozpuszczalne w wodzie kompleksy wydalane następnie z moczem. Ma to bardzo ważne znaczenie u osób pracujących w środowisku o dużym zapyleniu, a także narażonym na przemysłową lub spalinową ekspozycję metali ciężkich, szczególnie ołowiu. Miód jest bardzo istotnym czynnikiem środowiskowej prewencji ekologicznej.
O przeciwbakteryjnym działaniu miodu decydują zawarta w nim związki białkowe zwane inhibinami, obecne szczególnie w miodach ze spadzi iglastej, spadziowo – nektarowych a także w miodzie gryczanym i lipowym. Te walory przeciwbakteryjne są istotne w leczeniu schorzeń jamy ustnej, zębów, chorób dróg oddechowych, a także skóry. Miód stosujemy zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie, bowiem przyspiesza on gojenie się ran, oparzeń, owrzodzeń żylakowych podudzi, a także leczy alergiczne wypryski i egzemy. Gama schorzeń w których obserwujemy pozytywne efekty podawania miodu jest dość szeroka. I tak jest on przydatny w leczeniu zapaleń i zmętnienia rogówki, zmętnienia ciałka szklistego, a także w początkach katarakty. Podawany jest w postaci wodnych roztworów w kroplach lub jako kompresy. W schorzeniach mięśnia sercowego miód wzmacnia siłę skurczu i wydolność. mięśniową , reguluje akcje serca i poprawia jego ukrwienie poprzez rozkurcz naczyń wieńcowych.. Działa również diuretycznie i obniża ciśnienie krwi. Działania te są możliwe dzięki występującym w miodzie cukrom prostym, to jest glukozie i fruktozie, a także acetylocholinie i biopierwiastkom.
W chorobach nerek miód działa moczopędnie i eliminuje produkty przemiany materii,
imięśniową, reguluje akcje serca i poprawia jego ukrwienie poprzez rozkurcz naczyń wieńcowych. Działa również diuretycznie i obniża ciśnienie krwi. Działania te są możliwe dzięki występującym w miodzie cukrom prostym, j glukozie i fruktozie, a także acetylocholinie i biopierwiastkom.
W chorobach nerek miód działa moczopędnie i eliminuje produkty przemiany materii, a zwiększając filtrację zapobiega powstawaniu złogów. W chorobach krwi, głównie w niedokrwistości i niedoborze żelaza korzystnie działa miód spadziowy, który zawiera, 4 razy więcej żelaza niż miody nektarowe powodując wzrost hemoglobiny.
Również w schorzeniach psychicznych takich jak: schizofrenia, apatia, czy depresja podawanie dużych dawek miodu daje pozytywne efekty porównywalne z efektami uzyskiwanymi po elektrowstrząsach..
Odżywcze walory miodu wykorzystywane są w poprawianiu kondycji psychiczno-fizycznej u ludzi wykonujących odpowiedzialne zawody i narażonych na ciągły stres np.: pilotów, nurków czy kontrolerów lotów a także sportowców: ciężarowców, miotaczy czy maratończyków.
Szerokie możliwości prewencyjno – lecznicze miodu dają pełną podstawę do bardziej powszechnego stosowania go w codziennej praktyce medycznej, bo jak wykazują liczne przykłady jest on w wielu przypadkach ostatnią szansą ratującą zdrowie, a nieraz i życie chorego. Na potwierdzenie tego warto przytoczyć fragment artykułu jaki ukazał się we wrześniu 2000 roku w 1 numerze ogólnopolskiego czasopisma „Świat Farmacji” pod znamiennym tytułem „Nowe odkrywanie miodu”. Cytuję:
„właściwości lecznicze miodu przypomniane zostały przez media w Wielkiej Brytanii w związku z historią leczenia ran pewnego nastolatka. Wskutek ciężkiego zatrucia krwi i infekcji skóry lekarze musieli amputować mu obie nogi. Gdy infekcja mimo amputacji rozszerzyła się dalej jedna z pielęgniarek opiekujących się chłopcem zaczęła leczyć rany miodem. Postępy infekcji zostały zatrzymane. Po 20 miesiącach nastąpiło całkowite wyleczenie. Profesor Peter Molan z Nowej Zelandii stwierdził, że nie jest to dla niego zaskakujący przypadek. Molan wymienia długą listę właściwości leczniczych miodu: hamuje stany zapalne, działa antybakteryjne, usuwa ropę i martwą tkankę, oraz wychwytuje wolne rodniki. Ponadto wpływa na szybsze narastanie nowej, zdrowej tkanki. Miód lepiej goi rany niż wiele środków chemicznych stosowanych obecnie w szpitalach. Być może nastolatek z Wielkiej Brytanii nie musiałby być poddany amputacji gdyby od początku był leczony miodem”.
Autor dr Jerzy Gala
pszczoły władysława 