Miód rzepakowy:
W stanie płynnym ma zabarwienie jasnożółte. Posiada łagodny, lekko-gorzkawy smak.
Krystalizuje bardzo szybko przyjmując postać białego twardego krupca. Zawiera prawie wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy. Jest łatwo przyswajalny przez wątrobę zwiększając w ten sposób znacznie jej możliwości detoksykacyjne.
Zalecany jest przy chorobach serca i miażdżycy, a też przy schorzeniach nerek,
przewodu moczowego, dróg żółciowych i wątroby, Poza tym wspomaga podstawową
terapię w przebiegu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przyspieszając
gojenie stanu zapalnego tych narządów.
Działanie lecznicze miodu rzepakowego
Według mgr Elżbiety Hołderna – Kędzia i prof. dr. hab. Bogdana Kędzia z Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu – opublikowane w Pszczelarstwie -luty 2014.
Ze względu na wysoką zawartość łatwo przyswajalnych cukrów prostych, miód rzepakowy stanowi cenne źródło pracy mięśnia sercowego. Dzięki obecności związków flawonoidowych i kwasów fenolowych oraz biopierwiastków, głównie potasu i magnezu, miód rozszerza naczynia wieńce serca, wzmaga siłę skurczu mięśnia sercowego, tym samym polepszając jego bilans energetyczny i odżywczy.
Ze względu na właściwości moczopędne przyczynia się do eliminacji wody z tkanek i zmniejszenia obrzęków kończyn dolnych. U osób z dusznicą bolesną w efekcie przyjmowania miodu rzepakowego obserwowano wyraźną poprawę ogólnej kondycji organizmu stabilizację ciśnienia krwi oraz normalizację poziomu cholesterolu i innych wskaźników lipidowych. Na tej podstawie miód rzepakowy wskazany jest jako środek wspomagający leczenie takich chorób jak choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze niewydolność mięśnia sercowego. Poza tym wspomaga lecznicze innych preparatów stosowanych w terapii chorób naczyń żylnych.
Obecność olejków eterycznych i substancji antybiotycznych sprawia, że miód rzepakowy przyczynia się do wzmocnienia odporności immunologicznej organizmu. Tłumaczy to jego właściwości wspomagające leczenie chorób z przeziębienia i chorób górnych dróg oddechowych na tle bakteryjnym, w tym zapalenia gardła i błony śluzowej nosa. Przyczynia się ponadto do łagodzenia objawów kaszlu towarzyszących tym chorobom. Szczególnie korzystne działanie uzyskuje się przez picie ciepłych płynów (mleka, naparów z surowców witaminowych i osłaniających) z dodatkiem miodu.
Miód rzepakowy, dzięki dużej zawartości cukrów prostych i związków flawonoidowych, przyczynia się do polepszenia zdolności detoksykacyjnej wątroby. Związki te mają zdolność wiązania toksycznych produktów przemiany materii i wydalania ich z organizmu w postaci związków rozpuszczalnych w wodzie (glukuronianów i połączeń z flawonoidami). Na tej zasadzie miód ten przyczynia się do zmniejszenia szkodliwego działania na organizm leków syntetycznych, alkoholu, kawy i innych używek. Natomiast zawarta w miodzie cholina sprzyja lepszemu funkcjonowaniu wątroby, pęcherzyka żółciowego i trzustki poprzez zwiększenie ich zdolności wydzielniczej i metabolicznej. Dlatego też włączenie miodu rzepakowego do diety osób z powyższymi chorobami daje polepszenie ich stanu zdrowia i ogólnej kondycji organizmu.
Miód rzepakowy wpływa również korzystnie na żołądek i dwunastnicę, zmniejszając stan zapalny i przyspieszając gojenie powierzchni błony śluzowej tych narządów.
Ze względu na dobrą przyswajalność żelaza z miodu rzepakowego przez organizm ludzki (rzędu 63%), miód ten przyczynia się do wzrostu poziomu hemoglobiny we krwi. Z kolei bor występujący w tej odmianie miodu zapewnia właściwy skład mineralny kości i zapobiega osteoporozie, zwłaszcza u kobiet w okresie menopauzy. Biopierwiastek ten przyczynia się ponadto do właściwego funkcjonowania śledziony i tarczycy.
Miód rzepakowy wykazuje również łagodne działanie moczopędne, co w połączeniu z rozkurczowym wpływem olejków eterycznych i flawonoidów oraz niewielką zawartością biopierwiastków, umożliwia stosowanie go wspomagająco w chorobach nerek i układu moczowego.
Znany jest także jego wpływ odnawiający i wzmacniający w chorobach układu nerwowego i obszarze zdrowia psychicznego, niezależnie od wieku, m.in. w nerwicy lękowej, neurastenii, apatii, otępieniu starczym, wyczerpaniu psychicznym, bezsenności i schizofrenii. Wykorzystuje się tutaj właściwości przeciwobrzękowe i energetyczne glukozy, zawartej w wyjątkowo dużej ilości w miodzie. W niektórych klinikach zachodnich stosuje się w tym celu wstrząsy miodowe, polegające na podawaniu choremu nawet do 400 g miodu/dobę. Ponadto miód rzepakowy jest cennym środkiem szeroko wykorzystywanym w żywieniu i dietetyce, jako odżywka regeneracyjna w stanach osłabienia fizycznego i psychicznego organizmu.
Miód akacjowy:
Zawiera dużo ilości fruktozy, co powoduje powolną krystalizację. Ma barwę jasnokremową. W smaku delikatny, bardzo słodki – lubiany przez dzieci. Ma zastosowanie w leczeniu nadkwasoty, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także w leczeniu schorzeń nerek i układu moczowego, w stanach zapalnych dróg oddechowych. Jest przede wszystkim bardzo cenną odżywką regenerującą w stanach
zmęczenia fizycznego i umysłowego
Miód lipowy:
Płynny, o zabarwieniu jasnobursztynowym. Jest miodem aromatycznym o dość pikantnym smaku.
Tradycyjnie używany przy przeziębieniach, grypie, zapaleniu oskrzeli i płuc, a
także przy reumatyzmie i nerwicach. Polecany jest też przy chorobach serca i
układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, skutecznie likwiduje obrzęki oraz
nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Należy też wspomnieć o dużej
skuteczności i aktywności w leczeniu schorzeń ginekologicznych.
Miód gryczany:
O zabarwieniu brązowym.Posiada silny zapach i ostry, bardzo charakterystyczny smak. Wyróżnia się wysoką zawartością magnezu i dlatego zalecany jest do diet antynowotworowej oraz leczeniu schorzeń układu krążenia szczególnie na tle mażdżycowym. Zalecany jest również dla osób gorączkujących w schorzeniach infekcyjnych. Wyjątkowo duża zawartość łatwo przyswajalnego żelaza, witaminy C i białka jest cenna w leczeniu niedokrwistości, niedoboru żelaza zarówno u dzieci jak i dorosłych. Ma korzystny wpływ przy osłabieniu wzroku, słuchu, a także kłopotach z pamięcią.
Miód wrzosowy:
W stanie płynnym ma zabarwienie czerwono-brunatne i konsystencję
średniogalaretowatą. Ma silny aromat. W smaku przyjemny, choć mniej słodki.
Stosowany jest przy zaburzeniach dróg moczowych i gruczołu krokowego. Ma
zastosowanie również przy stanach zapalnych gardła oraz schorzeniach błony
śluzowej jamy ustnej. Korzystne także jest przyjmowanie go przez chorych
odczuwających trudności z wydalaniem moczu oraz pomocniczo w kamicy nerkowej,
zapaleniu jelit i biegunkach.
Miód wielokwiatowy:
Pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z różnych roślin uprawnych, łąkowych, leśnych i dziko rosnących od wiosny do wrzosowych zbiorów. Miody te posiadają
urozmaicony skład i są bardzo dobrą uzupełniającą odżywką zwłaszcza dla dzieci,
studentów, sportowców, osób wykonujących ciężką pracę fizyczną, umysłową,
rekonwalescentów i osób starszych.
Miód nawłosiowy:
W stanie płynnym ma kolor od żółtego do bursztynowego. Dość szybko się krystalizuje
przyjmując konsystencję kremu. W smaku i zapachu, podobnie jak w miodzie gryczanym, wyczuwa się pewną ostrość i lekką kwaśność. Polecany jest przy chorobach dróg moczowych, prostaty, zapaleniu jelit i kamicy nerkowej.
Miód faceliowy:
Płynny, o zabarwieniu jasnobursztynowym. Jest miodem aromatycznym o dość łagodnym smaku. Używany przy przeziębieniach, grypie, zapaleniu oskrzeli i płuc, a także przy
reumatyzmie i nerwicach. Polecany jest też przy chorobach serca i układu
krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, skutecznie likwiduje obrzęki oraz
nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi.
pszczoły władysława 